vrijdag 27 mei 2011

Rapport voor Papa of Opa, een geweldig vaderdagcadeau!!

Speciaal voor onze nieuwsbrieflezers verloten wij 5 Rapporten van Heidewietska.nl. Met het oog op de aankomende vaderdag zijn dat de Rapporten voor Papa en de Rapporten voor Opa!

Stickers Stickers

Leuke, lieve, grappige en confronterende vragen, een stickervel en ruimte genoeg om er nog iets bij te tekenen en te kleuren.
De (klein)kinderen maken er een persoonlijk en daardoor onvergetelijk cadeau van.
Een bewaarexemplaar!

Ook kans maken op een Rapport voor Papa of een Rapport voor Opa?
Schrijf je dan hier: http://www.hetkinderpunt.nl/nieuwsbrief in voor de nieuwsbrief

donderdag 12 mei 2011

Schrijfster Janneke van Bockel deelt fragmenten uit haar boek: IJskastmoeder

fragment 1 uit
IJSKASTMOEDERLeven met een aspergerkind


PRECIES

‘Mama, hoe laat is het?’ ‘Eh, het is kwart over acht’, antwoord ik op de automatische piloot. ‘Nietes! Het is 13 minuten over acht.’ O ja, sorry hoor, ik was even vergeten dat ik zo’n exact meisje heb. Kijk dan verdorie zelf op de klok, wat maken die twee minuten nou uit, ‘men’ rondt dat af, dat heb ik je toch al tig keer verteld – gromt het in mijn hoofd. Maar het heeft geen zin, want voor mijn oudste is 13 minuten over acht niet hetzelfde als kwart over acht. ‘Mama, je rijdt te hard!’ ‘Nee hoor, je mag hier 80. Laat mij nou maar rijden.’ ‘Ja, het klopt dat je hier 80 mag, maar jij rijdt 82.’ O, die verdomde digitale kilometerteller! Waarom heeft Renault bedacht dat die in het midden van het dashboard moet zitten in plaats van achter het stuur, waar bemoeit die griet zich toch mee, ik plak nog eens een pleister op die betweterige mond van haar, ieder ander kind van zes houdt zich toch niet bezig met de borden langs de weg en waarom vaart ze nou nooit eens blind op wat een volwassene doet – gromt het in mijn hoofd. Maar het heeft geen zin, want strikt genomen heeft ze gelijk. ‘Mama, we moeten nog tandenpoetsen!’ ‘Het is al laat, hoogste bedtijd. Het hoort eigenlijk niet, maar vandaag slaan we het tandenpoetsen een keertje over’, zeg ik haar op samenzweerderige toon. ‘Maar dat mag niet! En hoef ik dan ook niet mijn pyjama aan en hoef ik ook niet te plassen en ah toe, doe je nog een verhaal, of twee? Nee, niet het licht uitdoen! Pak even mijn stiften beneden, dan ga ik nog tekenen…’ Grr, nog verder van huis, ik ben zo moe en ik wilde het een keertje makkelijk doen, ik had het ook kunnen weten, dit werkt natuurlijk niet, waarom heb ik nou niet even iets langer, beter, slimmer nagedacht voordat ik dat uit mijn mond liet vallen – gromt het in mijn hoofd, maar het is al te laat.

Altijd, altijd moet ik heel goed van tevoren nadenken over wat ik zeg en doe. Weten welke gevolgen dat gaat hebben, voorzien op welke weerstanden ik ga stuiten, voorkomen dat er valse verwachtingen worden gewekt. Nooit, nooit kan ik wegkomen met een slechte dag, want die krijg ik diezelfde dag plus de dagen erna driedubbel en dwars terug op mijn brood. En dan ben ik ook nog in de weer met die mensen die zeggen dat ik het wat meer los moet laten. Ik zou ze het wel eens willen zien doen, wat langer dan een uurtje of een dag de verantwoordelijkheid dragen voor een kind waarbij je consequent moet zijn tot in de dood. Ik zou ze kunnen opvegen na 36 uur.

Volgende week nog een fragment uit IJskastmoeder!

Wilt u direct naar het boek van Janneke, klik dan hier: www.hetkinderpunt.nl/product/451/1/IJskastmoeder

Wilt u meer over Janneke en haar werk weten? Neem dan een kijkje op http://www.metamama.nl/

Moederlijm; blog door Baukje Nicolai

Moederlijm

Wij moeders hebben een speciaal soort lijm. Zeker moeders in een samengesteld gezin, maar ook moeders met een speciaal of bijzonder kind.
Regelmatig valt er iets te lijmen en dan bedoel ik niet al die bekers en glazen die een mens in zijn leven op de grond laat kletteren. Het gaat om kleine ‘breukjes’ die er zijn of die in de loop der tijd ontstaan, het kinderleed.

Een moeder probeert te lijmen. Meestal lukt dat ook. Misschien komt dat door de speciale band die moeders hebben met hun kroost. Soms lukt het even minder -met name in de puberteit- om vervolgens weer in werkzaamheid toe te nemen.

Het kan echter ook zo zijn dat lijmen haast onmogelijk lijkt. Ik ondervind dat bij mijn zoon van 15 jaar. Hij heeft een bepaalde vorm van autisme, waardoor hij de wereld om zich heen regelmatig niet zo goed begrijpt. Hij leeft op feiten. Context neemt hij moeilijk en soms zelfs helemaal niet waar. Hij loopt wat houterig. De meeste mensen merken niets vreemds aan hem. Dat maakt het misschien extra moeilijk. Ondertussen merk ik vrijwel dagelijks dat mijn moederlijm bij hem niet zo goed werkt, omdat wij elkaar niet zo goed begrijpen.

Niets is zo gecompliceerd voor een autist als een samengesteld gezin. Niets geeft een autist zoveel stress als een moeder die houdt van verrassingen. Ik weet bijvoorbeeld nooit van te voren wat ik ’s avonds ga koken, terwijl het beter voor hem zou zijn als ik dat ’s morgens al zou weten.

Om ook voor hem een goede moeder te worden, zou ik eigenlijk een speciale moederlijm moeten gaan ontwikkelen, zodat ik ook zijn breukjes kan lijmen. Het is namelijk niet zo dat hij mij op den duur beter gaat begrijpen. Dat er een soort van wakker worden zal plaatsvinden als hij 18 jaar wordt.

Een autisme- deskundige vertelde mij dat ik eigenlijk ‘de auti- bril’ moet leren opzetten om zoonlief te begrijpen. Als ik ‘zijn wereld’ beter begrijp, ontdek ik vanzelf welke extra ingrediënten ik nodig heb om mijn moederlijm ook voor hem werkzaam te laten worden.

Natuurlijk is er een veelheid aan informatie op het internet over dit onderwerp en zijn er interessante boeken te lezen en cursussen te volgen. Het is echter belangrijker om goed te luisteren naar zoonlief en hem steeds weer op feiten uit te leggen waarom iets is zoals het is. Maar zeker ook om hem keer op keer te vertellen hoeveel ik van hem houd!

Ga voor interessante boekjes naar http://www.hetkinderpunt.nl/

woensdag 11 mei 2011

Tangles, therapeutisch speelgoed

Het Kinderpunt mag 4 Tangles verloten!

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en maak kans op een Tangle! http://www.hetkinderpunt.nl/nieuwsbrief

Ze zijn oneindig leuk. Laat je verrassen door de vele kleuren, motieven en speciale Tangle Toys producten. Tangle Toys maakt je blij!
Het is een puzzel, een spel, het is een Tangle! Blijf daar maar eens van af...

Tangle Toys kun je niet laten liggen!

Tangles hebben in de Verenigde Staten, de afgelopen jaren, een goede naam opgebouwd als 'therapeutisch speelgoed'.

Enkele kenmerken:

- Het hulpmiddel bij bv. ADHD en Autisme
- Concentratie verhogend voor elke leeftijd (luisteren en toch met je handen bezig zijn)
- Goede oefening voor 'stramme handen' & handspierversterkend
- Anti-stress middel voor jong en oud
- Tangle helpt de fijne motoriek & coordinatie te verbeteren
- Tangle bevordert zowel de visuele- alsmede de gevoelszintuigen

Tangles zijn gebaseerd op het concept van oneindigheid en doorlopende beweging.
De magie in de beweging die je voelt als je met een Tangle speelt is echt therapeutisch en kalmerend voor de ziel. Als je eenmaal een Tangle in je hand hebt, kun je hem niet meer wegleggen.

donderdag 5 mei 2011

Coaching voor jongeren. Voor wie en waarom?

Mirjam Veltman
Moon Consultancy
Soms heb je van die dingen: je zit niet lekker
in je vel en kan je draai niet vinden.
Soms duurt dat kort, soms heel lang.
Het kan zijn dat je op school problemen hebt
met je klasgenoten of docenten.
Dat je gepest word, of buitengesloten.
Het kan zijn dat er thuis iets flink mis is,
tussen je ouders, de nieuwe partner van je
vader of moeder. Ruzies, conflicten, dreigen,
slaan.
Misschien heb je grote problemen met je
broer of zus.
Soms zijn er familie geheimen, over een oom
of oma, die dingen doet of heeft gedaan die
niet door de beugel kunnen.

Er zijn verschillende redenen om met een
onafhankelijk persoon te gaan praten: omdat
die niks zomaar gaat doorvertellen, veel
ervaring heeft, niets echt raar zal vinden en
jou ziet zoals jij bent.
Waar de gesprekken over kunnen
gaan:
Eenzaamheid, somberheid & pesten.
Scheiding van je ouders.
Wie je nou eigenlijk bent of wilt zijn.
Verwarrende gevoelens en twijfels over de
dood van iemand die veel voor je betekende.
Als je steeds iets doet waar je achteraf spijt
van hebt. Of over seks, als je gedwongen
word om dingen te doen.
Als je word mishandeld, lichamelijk of
geestelijk. Als je het gevoel hebt dat niemand
van je houdt en naar je omkijkt.
Of juist een gesprek over waar je goed in bent
en waar je nog sterker en beter in wilt worden.
en nog veel meer andere onderwerpen.

Wat kan je van mij verwachten:
Samen bespreken we wat jij wilt veranderen en
gaan we daarmee aan de slag. De gesprekken
duren meestal een uur, soms korter (zeker als
het beter met je gaat), soms iets langer (in het
begin is er vaak een hoop te vertellen).
Ik zal zo veel als mogelijk de afspraken met je
plannen buiten school, stage of werktijden.
Zodat jij de dingen kan doen die belangrijk voor
je zijn.

Ik heb een geheimhoudingsplicht: dat betekend
dat ik niks wat jij mij verteld zomaar aan een
tekst voor het kinderpunt
ander zou doorvertellen (behalve als de wet mij
dat verplicht en/of jij dat goed vindt).
De meeste zorgverzekeraars vergoeden de
kosten van de gesprekken als je aanvullend
verzekerd bent.
Je kan dit navragen bij jouw zorgverzekeraar.

Wat ik van jou verwacht:
Dat je gemotiveerd bent: het echt zelf wilt.
En dat je de afspraken voor de gesprekken met
mij nakomt & het op tijd laat weten als je niet
kan komen of de afspraak wilt verzetten.
Informatie:
Als je vragen hebt, iets niet helemaal duidelijk
is of je wilt je aanmelden, stuur mij dan een
mailtje of een sms.
Ik neem zo snel mogelijk contact met je op.
Als je belt; soms neem ik niet direct de telefoon
op, dan zit ik waarschijnlijk juist in gesprek met
iemand, maar ik bel je dan zo snel mogelijk
terug. Meestal kan je al binnen een paar dagen
terecht.



m o o n
c o n s u l t a n c y
w w w . m o o n c o n s u l t a n c y . n l
Praktijk voor maatschappelijk werk en coachen.
Riouwstraat 37 3312 XJ Dordrecht
Mobiel: 06-51515962
Email:
info@moonconsultancy.nlWeb: www.moonconsultancy.nl

Diagnose Autisme….en dan?

Diagnose Autisme….en dan?

Tja, daar zit je dan ….in de wachtkamer van de psycholoog. Na verschillende testen en velen vragen, volgt er een uitslag. Heeft je man of kind nu wel of geen autisme? Je voelt opwinding en angst tegelijk. Wat als…en wat dan…? Dan worden jullie naar binnengeroepen. Nog geen uur later staan jullie weer buiten met de diagnose Autisme. Versuft en verward gaan jullie naar huis. Te vroeg voor opluchting, te laat om het te ontkennen. De ontdekkingsreis is begonnen. Met ‘achtbaangevoelens’ in je buik neem je plaats op de ‘achtbaanstoel’.  “Fasten your seatbelts’…..

In de zoektocht na de diagnose vertellen veel ouders of partners van dat ze in een ‘zwart gat’ zijn gevallen. Je weet eindelijk wat het is, maar wat nu? Je wilt je kind of partner zo graag bijstaan, maar hoe en waarmee etc.?
Ik ben Sandra Hopman, autismecoach en begeleid/coach rondom autisme in de thuissituatie. Meestal krijg ik dan een SOS telefoontje. Verdrietig, vermoeid en wanhopig wordt het verhaal uiteengezet.

Ik heet het gezin welkom in het ‘land van autisme’. Welkom? Ja, welkom, want als ik samen met de gezinnen aan het werk ga, ontdekken ze een nieuwe en bijzondere taal en denkwereld.
Door mijn kennis en ervaring rondom autisme te koppelen aan de expertise binnen het gezin   (de ouders/partner zijn de experts van hun gezin), worden er naar passende handvatten en oplossingen gezocht.

Uit eigen ervaring (mijn man heeft autisme) weet ik waar de gezinnen op de ‘werkvloer’ tegenaan (kunnen) lopen, vandaar dat ik coach en begeleid in de thuissituatie.

Samen wordt er een nieuwe handleiding geschreven en gewerkt aan o.a.:

-          Zelfvertrouwen vergroten
-          Zelfstandig functioneren bevorderen
-          Vriendschappen opbouwen en onderhouden
-          Leren communiceren
-          Correcte omgang met conflicten
-          Zelfacceptatie stimuleren
-          Duidelijkheid en structuur in het gezin aanbieden

Dit zijn slechts enkele voorbeelden, want ieder mens is uniek en geen autismespectrumstoornis uit zich op dezelfde wijze, daarom is begeleiding maatwerk.

Mijn begeleiding bestaat uit het ondersteunen van de ouders/partner. Zij zijn vaak de spil van het gezin. Door gezamenlijk een ‘nieuwe’ handleiding te schrijven, ontstaat er weer hoop en moed om zelfstandig verder te kunnen. De ‘achtbaangevoelens’ maken plaats voor rust en vertrouwen. De diagnose wordt geaccepteerd en is geïntegreerd in het gezin.

Deze ontdekking zou ik jou ook van harte gunnen. Mocht je geïnspireerd zijn door mijn column of heeft je vragen over wat ik doe, kijk dan op www.buddycoaching.nl of mail naar info@buddycoaching.nl Bellen mag natuurlijk ook, ik sta je graag te woord: 06-27462657

Ik hoor graag van je!

Hartelijke groet,
Sandra Hopman

maandag 2 mei 2011

De tips van Heidi! Hikt u ook wel eens tegen de wachttijd van een afspraak aan met uw kind...

Speciaal voor Het Kinderpunt blogt Heidi Meijer regelmatig en deelt ze haar ervaringen en tips met ons. Deze keer: wachten met kinderen.

Kinderen houden niet van wachten!

Veel kinderen houden niet van wachten. Voor kinderen met autisme of ADHD is dat helemaal een enorme opgave. Het is niet ingevulde tijd. Ze weten niet hoe lang het duurt en ze moeten het meestal zelf maar invullen. Dat is net te veel gevraagd. Het gevolg is vaak dat ze gaan klieren, hangen of ander gedrag gaan vertonen om maar de aandacht van de ouder te trekken omdat ze zelf de tijd niet in kunnen vullen!
Onze dochter kan er redelijk mee omgaan. Onze oudste van 15 neemt gewoon muziek mee om naar te luisteren, maar onze jongste, Lukas is een heel ander verhaal. Lukas leeft van minuut naar minuut en wil graag alle tijd ingevuld hebben. Hij wil precies weten wat, wanneer, waar en met wie hij wat gaat doen.
Als we dus ergens heen gaan waar we moeten wachten, of we moeten een stuk rijden met de auto, dan hebben we van te voren al bedacht hoe we Lukas bezig kunnen houden.

Portable dvd speler Tijdens het rijden kijkt Lukas graag naar dvd’s van Tom & Jerry of Knabbel & Babbel; En voor onze rust kijkt hij het met een koptelefoon op. En als we ergens op visite zijn en hij kan zich echt niet meer vermaken kan hij ook nog even dvd’s kijken. Op deze manier kunnen wij ergens wat langer op visite blijven en heb je wat meer ruimte op sociaal gebied!

NintendoOok een prima oplossing voor in de auto. Wel weer met koptelefoon. (echt een uitvinding de koptelefoon. Wij zijn er erg blij mee en gebruiken hem heel vaak) Thuis zit Lukas niet zo vaak op de Nintendo waardoor het heel leuk blijft als hij er in de auto weer op mag of tijdens het wachten.

Donald DuckGroot succes bij ons voor alle kinderen. De DD wordt gelezen tot hij versleten is. Ze kunnen hem met gemak 100x lezen. Het blijft blijkbaar leuk. Wij hebben een abonnement op het tijdschrift en we bewaren ze dus allemaal, maar ook de pockets zijn een succes. We hebben altijd een stapel in de auto liggen en Lukas heeft steeds andere DD mee in zijn tas als hij met de taxi van en naar school gaat!

SpelletjesIn de wachtkamer van het ziekenhuis, karakter of de huisarts doen we meestal spelletjes zoals:
- ik zie ik zie wat jij niet ziet en het is….. (noem de kleur van het voorwerp dat je in je hoofd hebt)
- woordslang (je begint met een woord en de ander moet een nieuw woord maken met de laatste letter van jouw woord etc.) Je kunt het ook met sommen doen. Met de uitkomst van een som moet dan een nieuwe som gemaakt worden.

BoekenFavoriete leesboeken of prentenboeken werken ook heel goed. De Wally boeken houden Lukas uren zoet. Er is nu zelfs zoek Wally voor op de Ipad!
Drinken en eten
En voor de zekerheid neem ik altijd wat eten en drinken mee. Je weet nooit of het een keer lang uitloopt en geheid dat ze dan dorst en trek krijgen….
Dit alles samen maakt bij ons het wachten inmiddels een stuk makkelijker. Ik hoop dat jullie er op die manier ook wat aan zullen hebben.

Veel wacht plezier!
Heidi Meijer
http://www.levenmetautisme.com/

zondag 1 mei 2011

Interview met Annelou van Noort. Schrijfster van het boek: 'Tel je geld'

Mijn naam is Annelou van Noort. Ik ben zelfstandig onderneemster en schrijfster van het boek Tel je geld. Ik ben getrouwd met Jan Paul, dochter van Marius en Mieke, zus van Marieke en Joost. Ik ben hockeytrainster, ik ben vrijwilligster op school en ik ben collectant voor de Alzheimer stichting. Maar ik ben vooral trotse mama. Ik ben mama van Maartje (8 jaar), Maud (6 jaar) en Teun (3 jaar) en dat vind ik een fantastisch voorrecht. Ik vind het leuk om samen met de kinderen iets te ondernemen, maar ook om met een afstandje van ze te genieten. En, heel eerlijk gezegd, ik vind opvoeden hartstikke moeilijk.



De kinderen doorlopen in iedere leeftijd zoveel nieuwe fases waar je ze als ouders graag in wilt ondersteunen. Iedere stap heeft weer zijn eigen aandachtspunten, die je graag iedere keer weer op de juiste manier onder de aandacht wilt brengen. Ik wil er liever nog niet stil bij staan dat ze zo snel groot worden en steeds vaker zelfstandig beslissingen gaan nemen. Al helemaal niet als je via de media wordt geconfronteerd met verhalen over alcohol, drugs en loverboys.  Het zijn verhalen die je liever niet persoonlijk meemaakt.


Een jaar geleden vonden wij het tijd om Maartje zakgeld te gaan geven. Niet zozeer omdat ze hier om vroeg maar omdat wij in onze omgeving merkten dat steeds meer kinderen zakgeld kregen. Maar hoeveel moesten we geven en waren hier nog voorwaarden aan verbonden? Tijdens mijn zoektocht werd het duidelijk dat er veel informatie is over zakgeld voor ouders, waarin ook veel wordt gewaarschuwd over de ‘gevaren’  van geld. Maar informatie voor basisschooljeugd zelf en op een praktische manier verpakt kwam ik nergens tegen. En zo ontstond het idee voor Tel je geld. Puur uit enthousiasme.


Tijdens het schrijven werd het enthousiasme alleen maar groter. Er zijn zoveel leuke weetjes over geld die kinderen vaak helemaal niet (meer) weten. Maar ook voor mezelf een eye opener. Want tijdens het schrijven van de pagina boodschappenlijstje (raad hoe duur artikelen zijn) bedacht ik me opeens dat ik zelf ook geen flauw idee had hoe duur een pak melk nu eigenlijk is.
Het hele proces van het eerste idee tot dat het boek daadwerkelijk naar de drukkerij ging heeft voor een goed gevoel gezorgd. Ik heb er zelf als persoon veel van geleerd. Ik heb met verschillende enthousiaste mensen mogen samenwerken. En het werd me vooral duidelijk dat financieel opvoeden echt niet moeilijk heeft te zijn, zolang we onze kinderen hier zelf een rol in (durven) laten spelen. 


Tel je geld is een boek dat geschreven is voor de kinderen (leeftijd 7 t/m 12 jaar). Het is een doe boek in combinatie met leuke geldweetjes. Doelstelling van het boek is dat kinderen de waarde van geld leren en beter kunnen omgaan met geld. Dat ze zich bewust worden dat iedere aankoop een keuze is. Een keuze die ze zelf maken. Dus een boek dat ieder kind dat zakgeld krijgt eigenlijk zou moeten hebben. En door alle informatie die is opgenomen is het boek ook voor scholen en bibliotheken een goede aanvulling.
 




Op dit moment ben ik vooral druk met het geven van gastlessen op basisscholen. Ontzettend leuk om te doen en van iedere les leer ik weer. Maar het opvallendste is toch wel iedere keer weer, dat kinderen geld ontzettend spannend vinden. Ze vinden het een leuk onderwerp waar ze graag iets over leren. En dat is de boodschap die ik ze graag wil meegeven:
Je kunt leuke dingen doen met je geld. Maar dan moet je wel je geld tellen en er goed voor zorgen. En dat is helemaal niet zo moeilijk!



Tel je geld, € 12,95 is te koop bij Het Kinderpunt. Direct naar het boek? klik hier

vrijdag 29 april 2011

Gastblog van Schrijfster Esther Kant.



Mijn gezin lijkt zo normaal.
Als ik over straat loop met mijn kinderen, Joris, Sophie lijken we net "een gewoon gezin".
Qua uiterlijk zien we er allemaal best leuk uit.
Hippe spijkerbroeken, stoere sneakers, leuk tasje, lippenstift, stoere laarzen, flitsende onderbroeken waarvan het bovenste randje net boven de broek uitpiept, en coole haren.
Niemand zou kunnen vermoeden hoe ingewikkeld simpele dingen bij ons kunnen zijn.
Wie wat beter kijkt ziet dat er een slungel tussen loopt.
Eén van 13, met een grote knuffel in de armen.
Een stoere knul, in de schaduw van zijn moeder.
We doen erg ons best om er "zo normaal mogelijk" uit te zien.
Alleen werkt dat niet altijd.
Voor ons kan iets héél kleins al een hele beproeving zijn.
Achter die uiterlijke schijn zitten gekke verhalen verborgen..................
Joris is 13 en heeft een verstandelijke beperking met een laag IQ, ik noem hem zelf liever gewoon Joris.
Mijn leven met hem is nooit saai, zeker niet altijd makkelijk maar wel vreselijk bijzonder.
Het hebben van een “bijzonder kind”is voor iedereen anders, ieder kind is ook anders.
Ik noem Joris ook wel een “mijn schaduw”, altijd is hij in mijn buurt.
Een slungel van 13 mét een knuffel........ ik zou het niet anders willen.
Maar soms......

Toen Joris zijn navelstreng werd afgeknipt vroeg de gynecoloog of ik die wilde bewaren.....
Ik keek hem verbaasd aan maar voor ik antwoord kon geven stopte hij, met een geroutineerd gebaar, een stukje in een plastik bakje. Dat had 'ie vaker gedaan.
Joris is namelijk geboren op Curaçao en daar is het gebruikelijk dat je een stukje navelstreng mee naar huis krijgt en begraaft.
Zo kan je kind altijd terugkeren naar "zijn roots".
We hebben het ingegraven onder de dadelpalm, in onze tuin, naast het zwembad.
We dachten er toen nog vele jaren te blijven wonen.................. Curaçao was inmiddels ons "thuis".
Onze toekomst lag daar............... vlak bij die navelstreng.
Inmiddels zijn we 13 jaar verder en wonen we alweer een tijd in Nederland.
De navelstreng van Joris ligt dus 10.000 kilometer verderop begraven.
Een andere wereld, een andere tijd, een ander leven.
Sophie is ook, nog net voor we vertrokken,geboren op dat tropische eiland, "die van haar" ligt begraven onder de mangoboom, in diezelfde tuin, naast datzelfde zwembad.
Joris heeft nog geholpen met het graven van een gat............
Dus ja, ook die navelstreng is goed doorgeknipt, bewaard en begraven.
En toch...met die navelstreng van Joris is iets niet goed gegaan.
Ik heb nog maar weinig "alleen-momenten".
Ik betrap mijzelf er ook vaak op dat ik in die "alleen-momenten"dan toch nog vaak met Joris bezig ben.
Ik moet met hem heel veel dingen van tevoren plannen, bedenken en inpassen.
Ben me altijd aan het voorbereiden op dingen die komen gaan en kan altijd nog lang nadenken over dingen die al gebeurd zijn.
Joris vermaakt zichzelf heel slecht. Eigenlijk helemaal niet.............
Samen met mij gaat het goed, samen met iemand anders ook, maar niet met zichzelf.
Gek is dat, ik kan mijzelf zo goed vermaken en ik ben soms graag alleen.
Als ik dan eens alleen ben kan ik de stad in wandelen en dan geniet ik daar ook echt van.
Struinen over de markt, verse bloemen en een goede fles wijn en dan huppel ik bijna weer naar huis.
Die momenten heb ik echt nodig om mijzelf op te laden.
Het zijn die kleine, korte momenten die voor mij grootse dingen doen.
Als ik dan thuiskom en ik hoor uit de verte Joris al roepen "mahaaaam", dan kan ik er weer even tegen.
Samen zetten we dan de bloemen in het water, pakken de boodschappen uit en maken die onzichtbare verbinding tussen ons weer vast, die navelstreng.
Ik merk dat ik me steeds vaker even wil loskoppelen. Ook Joris zoekt zijn grenzen daarin op.
Het is voor ons allebei moeilijk.
De navelstreng nog op die tropische plek en wij hier. Hier ben ik Joris "zijn roots", onlosmakelijk verbonden.........................  voor altijd.
En in die tussentijd maar vele bossen bloemen en flessen wijn kopen.......................alleen!!!!

Wilt u meer weten over Esther Kant en haar mooie gezin? Lees alle bijzondere verhalen die zij hierover schrijft op www.estherkant.nl Ook is haar boek: Moeders zonder grenzen een aanrader!

maandag 25 april 2011

Win het allerleukste moederdagcadeau voor Mama's (of oma's)!

Een echt rapport van Heidewietska!


Schrijf je in voor de nieuwsbrief en maak kans op 1 van deze orginele rapporten


Schrijf je hier in: http://www.hetkinderpunt.nl/nieuwsbrief 


Wat vind je van je moeder? Of wat vind je van je Oma? Doen jullie leuke dingen samen? Hoe blij ben je met haar?
Jij krijgt op school een rapport. Doe als de juf en vul dit rapport nu zelf in voor je moeder!
Met echte cijfers en beloningstickers.
Kleuren, knippen, plakken, alles mag. Jij bent de baas, je mag het helemaal zelf weten.
Laat je moeder weten wat je voelt en leuk vindt!

En wat niet…;-)


Laat de kinderen dit ontzettend leuke rapport voor mama/oma invullen en lees de lieve, ontroerende en misschien wel confronterende antwoorden. Durft u het aan?






"Mijn kinderen hebben zo'n rapport voor mij ingevuld en ik was verbaasd over de (wijsheid van de) antwoorden! Samen met de stickers en de tekeningen is het een absoluut bewaarexemplaar geworden! Natuurlijk had ik voor oma ook direct zo'n geweldig rapport besteld zodat ik kon meegenieten toen de jongens voor oma het rapport invulden. Wat was oma trots (en ontroerd!) en wat hebben Opa en Oma gelachen om de antwoorden. Regelmatig wordt het rapport er nog bijgepakt om trots aan de visite te laten zien. Een echte aanrader!" Ester Eijsackers 



De rapporten hebben 8 pagina's vol leuke vragen om aan te kruisen,
door te strepen en in te vullen en 2 pagina's met cijfer-, emotie- en cadeaustickers om het te personaliseren.

Voor Ouders/Verzorgers

Beste ouders/verzorgers en andere grote mensen,
Kinderen worden tegenwoordig overal beoordeeld en bekritiseerd; op
school, thuis, zwemles, sport en allerlei andere clubjes. Deze rapporten
zijn bedoeld om kinderen een speelse wijze de kans te geven te zeggen
wat zij op hun hart hebben. Om  hen een stem te geven en hun mening
serieus te nemen. Ze vinden het leuk  om te maken en erg fijn dat je
naar ze luistert.
Er bestaan geen functioneringsgesprekken voor de belangrijkste baan
van je leven.  Vaak weet voor jezelf wel wat je anders zou kunnen en
willen doen, maar het is echt interessant om te horen hoe je kind erover denkt!  Je krijgt een kijkje in de belevingswereld van je kind.
Tip
  • Laat je kinderen samen een Rapport over jou maken. Ieder een andere kleur pen voor de meningsverschillen. Zo moeten ze overleggen. Het leukste is als je zelf op een afstandje de discussies kan volgen…
  • Maak een Rapport samen met je (klein)kind voor iemand anders. Onder het invullen vertellen kinderen al veel dingetjes. Let op! zij zijn de baas, je mag alleen helpen;-)
Kunt u niet afwachten of u zo'n orgineel rapport van Heidewietska hebt gewonnen? Bestel dan snel dit leuke rapport op http://www.heidewietska.nl/  

donderdag 3 maart 2011

vrijdag 25 februari 2011

Klachten bij hooggevoelige kinderen natuurlijk oplossen

Gastcolumn van Helen Pleiter, Klassiek homeopaat


Gelukkig komen we de laatste jaren het onderwerp ‘hoog gevoeligheid bij kinderen’ steeds vaker tegen. Alle informatie die hierover te vinden is geeft ons handvaten om deze kinderen beter te begrijpen en ze beter te begeleiden. Door al deze informatie lijkt hoog gevoeligheid echter steeds vaker op een ‘last’, in plaats van een zege. Hoog gevoeligheid is eigenlijk een prachtige eigenschap die een meerwaarde voor het leven van een kind kan betekenen. Helaas zijn er ook veel kinderen die er erg onder lijden, deze kinderen zijn ‘te’ open of ze worden niet goed begrepen waardoor ze eronder lijden. Voor deze kinderen kan homeopathie een uitkomst zijn.

Hoog gevoeligheid?  
In mijn praktijk als klassiek homeopaat heb ik veel te maken met kinderen met hoog gevoeligheid. De klachten waarmee ze in mijn praktijk komen lopen uiteen van bedplassen, allergie, eczeem, faalangst, onzekerheid, angsten, verdriet, woede-uitbarstingen tot ADHD. Deze klachten worden heel vaak niet in verband gebracht met hoog gevoeligheid. Er is vaak al van alles geprobeerd om de klachten aan te pakken. Vaak wordt er voorbij gegaan aan de oorzaak van het probleem waardoor de klacht niet echt op kan lossen. In sommige gevallen is het helder krijgen van de hoog gevoeligheid van het kind al voldoende om de klachten op te lossen! De kinderen voelen zich daarna beter begrepen en ervaren dat ze écht gezien worden. Dit is voor deze kinderen van groot belang, omdat hoog gevoeligheid een kwaliteit van het hart is.
Daarnaast is er ook een groep hoog gevoelige kinderen met klachten die wel gezien en begrepen worden in hun gevoeligheid en toch klachten hebben. Voor deze kinderen is een homeopathische behandeling uitermate geschikt. Het is een natuurlijk geneeswijze die op een zachte manier de kern van het probleem oplost. Deze geneeswijze past zeer goed bij deze gevoelige kinderen.
Laat uw kind weer kind zijn                                                               Elk kind dat bij mij in de praktijk komt behandel ik vanuit zijn of haar unieke persoonlijkheid. Ieder kind ervaart de klachten namelijk heel persoonlijk. Ik wil graag weten hoe ZIJ de dingen ervaren, wat ze er van vinden, hoe ze zich voelen, wanneer ze meer last hebben, etc. Dit tezamen met het verhaal van de ouder(s)/verzorgers zorgt ervoor dat ik op zoek kan naar een homeopathisch middel dat zowel bij uw kind als bij de klacht past. Een middel dat de kern van het probleem aanpakt zodat het op kan lossen. De klachten waarmee uw kind in de praktijk kwam zullen oplossen en er zal meer blijdschap en ontspanning komen. Uw kind zal nog steeds hoog gevoelig zijn alleen kan het er beter mee om gaan en kan het beter aangeven wat er aan de hand is. Op deze manier kan uw kind de hoog gevoeligheid ervaren als de prachtige eigenschap waar het voor bedoeld is. 
De homeopathische middelen die ik gebruik zijn 100% natuurlijk. Daardoor heeft u niet te maken met vervelende bijwerkingen. Het middel werkt heel krachtig en toch heel mild. De ondersteuning van deze geneesmiddelen is altijd tijdelijk. Dit is mogelijk omdat het de oorzaak van de klacht aanpakt en niet slechts de kwaal onderdrukt.
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Helen Pleiter, praktijk voor klassieke homeopathie: 0517-850141

Voorbeeld uit de praktijk:
Issa, is 4 jaar oud als ze bij mij in de praktijk komt. Sinds ze naar school gaat heeft ze erg veel last van woede uitbarstingen. Ze heeft twee verschillende juffen. De woede uitbarstingen zijn vooral op de dagen dat ze een juf heeft die ze niet lief vind (juf X). Verder is het een heel lief en zacht meisje. Het is voor de ouders een raadsel waar dit gedrag vandaan komt, want het past helemaal niet bij haar. Ze weten dat Issa een hoog gevoelig meisje is en weten hoe ze hier mee om moeten gaan. Issa moet ook altijd huilen als ze naar school gebracht wordt op de dagen dat ze juf X heeft. Na een gesprek op school is het voor de ouders ook duidelijk waarom Issa moeite met juf X heeft. Ze begrijpen elkaar niet en juf X is erg streng, daar heeft Issa veel moeite mee. Omdat Issa hier toch mee om moet leren gaan, willen de ouders kijken wat er gedaan kan worden om haar weerbaarder te maken. Na inname van het homeopathische middel gaat het een stuk beter met Issa. Haar woede uitbarstingen zijn een stuk minder geworden. Ze kan nu ook beter met haar moeder over juf X praten zodat ze haar kunnen helpen hier mee om te gaan. Na de volgende inname zijn de woede uitbarstingen helemaal over en durft Issa meer voor zichzelf op te komen.
wilt u naar de boeken over hoogsensitiviteit van Het Kinderpunt? Klik hier
Of bekijk ons gehele aanbod op: http://www.hetkinderpunt.nl/

Hoog sensitiviteit: een last of een talent?

Een gastcolumn van Nadine Schartz


Een grote gevoeligheid blijkt in eerste instantie vaak een last te zijn. Omgaan met een gevoelig zenuwstelsel in een maatschappij met zo’n ‘overload’ aan informatie en prikkels lijkt bijna een onmogelijke opgave… En toch mag 1 op de 5 kinderen deze uitdaging aangaan.

Wat zou het toch heerlijk zijn dat ook deze kinderen zich begrepen voelen…. Ondersteund hierin worden door de mensen die van hen houden…… Maar hoe doe je dat als ouders? Hoe kun je je gevoelige kind helpen ‘overleven’ in deze overweldigende wereld? Zodat ze geen last hebben van een te grote kwetsbaarheid maar juist dit mooie talent als kracht kunnen inzetten….

Wij hebben deze uitdaging als ouder mogen aangaan. En nog steeds leren wij dagelijks wat ‘werkt’ en wat niet.  En je mag best weten; ook ik vind het soms nog verdomd lastig. Maar wat een prachtig cadeau hebben onze kinderen óns gegeven met die hoog sensitiviteit; namelijk het herontdekken van onze eigen sensitiviteit!

Het wordt mij steeds duidelijker dat weerbaarheid een noodzakelijke voorwaarde is om je gevoeligheid als kracht te kunnen inzetten. Hoe kan jij als ouder de weerbaarheid van je kind beïnvloeden? Er zijn twee factoren die essentieel zijn voor het opbouwen van weerbaarheid.

Koestering
Koestering is een eerste levensbehoefte, net als eten en drinken. Als een kind opgroeit met voldoende koestering en steun blijkt dit een doorslaggevende factor voor het weerbaar zijn van dit kind.  Aanraking is hierbij van groot belang. En dan liefdevol, welgemeend, met volledige aandacht. Maar ook échte warmte, betrokkenheid, naar elkaar lachen, elkaar nadoen, prietpraten, etc.

Zelfvertrouwen
Zelfvertrouwen is een groot goed dat je je kind kunt meegeven.  Het maakt een kind weerbaar en minder afhankelijk van het oordeel van anderen. Ik zie regelmatig ouders die een ‘stel je niet aan’-houding hebben tegenover hun kind. Probeer je echter eens in te leven in een kind dat iedere keer krijgt te horen dat het niet zo moet ‘piepen’…. Kan je je voorstellen dat dit averechts werkt voor het opbouwen van zelfvertrouwen?

Vanuit een veilige situatie wordt een kind weerbaar. Hieronder wil ik je enkele tips geven waarmee je als ouder een bijdrage kunt leveren aan het opbouwen van het zelfvertrouwen van je kind.

©       Neem de gevoelens van je kind serieus en praat erover
©       Prijs je kind als het zegt wat het voelt en denkt
©       Heb vertrouwen in je kind
©       Stimuleer dat je kind zelf oplossingen zoekt
©       Oefen met je kind hoe het voor zichzelf kan opkomen


Wil je coaching of advies hoe je jóuw kind, hoog gevoelig of niet, meer ruimte en tijd kunt geven om écht zichzelf te mogen zijn? Zodat je meer ontspanning en positieve energie in heel je gezin ervaart. Bel of mail me dan, 06 27 39 78 12 of nadineschartz@innerheart.nl voor een vrijblijvende kennismaking.

Ik ontmoet je graag!

http://www.innerheart.nl/

Natuurlijk heeft Het Kinderpunt boeken over Hoogsensitiviteit/hooggevoeligheid voor kinderen en volwassenen. Direct naar de boeken? Klik hier

Nieuwsbrief februari; Hoogsensitiviteit

Nieuwsbrief februari; Hoogsensitiviteit

donderdag 17 februari 2011

Duimen, nagelbijten of andere verkeerde gewoontes? Een helpboek voor kinderen: Wat kun je doen als je verkeerde gewoontes hebt?


Nagelbijten. Duimen. Aan je haar draaien. Aan korstjes peuteren. Op je shirt kauwen. Heb jij een gewoonte waar je niet mee op kunt houden? Een gewoonte waar je je voor schaamt of waardoor je in de problemen komt? Als dat zo is, sta je niet alleen. Heel veel kinderen hebben een gewoonte die ze graag kwijt zouden zijn. Maar gewoontes zijn sterker dan wensen. Ze houden je vast in hun greep. Zelfs als je los wilt breken, kun je dat niet. Tenzij je de sleutels hebt.

Wat kun je doen als je verkeerde gewoontes hebt geeft de sleutels om te ontsnappen aan een heleboel vervelende gewoontes. Met sprekende voorbeelden, levendige illustraties, en stap-voor-stap-instructies helpt het kinderen gewoontedoorbrekende strategieën aan te leren. Waarbij alles wordt aangepakt, van nagelbijten en duimen tot shirtkauwen, haardraaien, en nog veel meer. Dit help-oefenboek is hét hulpmiddel om kinderen te leren hoe ze los kunnen breken uit hun gewoontes.

Wat kun je doen als je verkeerde gewoontes hebt verschijnt in een serie help-oefenboeken voor kinderen in de basisschoolleeftijd.

Wat kun je doen als je verkeerde gewoontes hebt kost 14,90 en is verkrijgbaar bij Het Kinderpunt. Direct naar het boek: http://www.hetkinderpunt.nl/product/469/123/Wat_kun_je_doen_als_je_verkeerde_gewoontes_hebt_

kijk voor andere thema's op http://www.hetkinderpunt.nl/

vrijdag 11 februari 2011

Handig tip! Een leuke dingen lijstje. Voor overzicht en structuur.

Lekker spelen!
Het leuke dingen lijstje
Veel kinderen met autisme of ADHD of zelfs kinderen zonder diagnose, hebben soms moeite om hun vrije tijd zelf in te delen. Mijn zoon Lukas van acht, met autisme en ADHD heeft daar regelmatig last van. Sinds 3 januari 2011 gaat hij naar therapie voor zijn autisme en daar hebben ze een hele mooie oplossing gevonden voor het zelf indelen van zijn speeltijd.
Bij therapie staan kasten vol speelgoed en spelletjes. Daarnaast hebben ze buiten een trampoline en speelrekken. Nu gaat Lukas elke dag met wat anders spelen. Hij wordt ook vooral gestimuleerd om met speelgoed te spelen wat nieuw voor hem is. Daardoor gaat hij op een ontdekkingstocht door al het speelgoed wat er is. En alles wat hij leuk vindt wordt opgeschreven op zijn leuke dingen lijst. De lijst heeft twee kolommen. Één kolom voor binnen spelen en één kolom voor buiten spelen.
Als hij na een tijdje al het speelgoed en de spelletjes heeft gehad, ziet zijn lijst er ongeveer zo uit:
Leuke dingen lijst van Lukas
Binnen
Buiten
Lego
Trampoline
Playmobil
Klimrekken
Knex
Skelter
Regenwormen
Voetballen
Monopoly

Stratego

Ski Bo

Kleuren

Yathzee

Boekje lezen

Etc.



Deze lijst krijgt een mooi duidelijk plekje bij de therapie en ook thuis. En als er dan een speelmoment komt waarop Lukas niet weet wat hij moet doen, nemen we samen de lijst door en kan hij kiezen uit de lijst wat hij wil gaan doen. Daar spreken we dan een tijd voor af hoe lang hij dat gaat doen en daarna kijken we weer verder. Op deze manier help je een kind keuzes maken. Het is heel moeilijk voor een kind om zo maar uit het hoofd te gaan bedenken wat hij moet gaan doen. Met de lijst hoeft een kind het niet meer zelf te bedenken, maar kan hij gewoon kiezen uit de dingen die hij leuk vindt om te doen.
En natuurlijk zullen er altijd momenten zijn dat kinderen echt nergens zin in hebben. Die momenten mogen er ook zijn. Laat ze dan maar even lekker niets doen, maar maak wel duidelijk dat jij daar geen last van wil hebben.